Nie jestem specjalistką od japońskiej kultury. Swoje wyobrażenie o tym kraju, a w szczególności o jej mieszkańcach buduję na podstawie przeczytanych książek. Z pewnością jest to kraj, który nie przestaje mnie zaskakiwać. Z jednej strony czytając japońskich autorów mam wrażenie, że czytam o jakieś magicznej, mitycznej krainie, z drugiej strony spotykam się z opisami ogromnego okrucieństwa jej obywateli. Dążeniem do takiej perfekcji - zgodności z tradycją, która potrafi odwrócić się od drugiego człowieka, a nawet bez wahania zabić.
Japonia, rok 1957. Siedemnastoletnia Naoko Nakamura popełnia niewyobrażalny i nieakceptowalny dla rodziny błąd - zakochuje się w młodym amerykańskim marynarzu. I to w chwili, gdy ma już wybranego przez ojca męża. To małżeństwo byłoby idealnym połączeniem rodzinnych interesów. Jedynym sprzymierzeńcem Naoko jest jej matka, która daje jej możliwość wyboru. Nie przekreśla jej. Naoko podejmuje samodzielną decyzję. Nie zdaje sobie sprawy, jak ten wybór szybko wpłynie na jej całe życie i z jakimi konsekwencjami będzie musiała się liczyć.
Stany Zjednoczone, czasy współczesne. Dziennikarka Tori Kovac, tuż po śmierci swojego kochanego ojca natrafia na tajemniczy list z japońską pieczątką. Postanawia odkryć historię tego listu.
Książka wciągnęła mnie od samego początku. Z jednej strony niezwykle ciepła, a drugiej strony ukazująca dramat japońskich kobiet. Szczerze mówiąc nie zdawałam sobie sprawy, że Japończycy w tamtych czasach byli aż tak negatywnie nastawieni do cudzoziemców. Ponadto historia jednego miejsca, które autorka stworzyła na podstawie historii miejsca, które istniało naprawdę (nie mogę zdradzić co to za miejsce, bo zdradzę pół książki), do dziś wywołuje u mnie ogromny smutek i przerażenie.
Autorka w niezwykły sposób rysuje portret japońskich kobiet. Jej historia przepełniona jest ich losami, pogonią za własnymi marzeniami, siłą walki. Kibicowałam im przez wszystkie karty książki.
"Kobieta w białym kimonie"
Ana Johns
Wydawnictwo Kobiece
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz