Ziarnko piasku w oku

 

Rzadko kiedy tak długo zwlekam z dodaniem opinii. Z tą książką mam problem, bo z jednej strony ma wszystkie cechy, które cenię w literaturze pięknej, z drugiej coś mi tu zgrzytało i uwierało niczym maleńkie ziarno piasku w oku.

Młody pisarz wciąż poszukuje swojego miejsca w życiu  i wtedy niespodziewanie dostaje propozycje od swojej czytelniczki. W podróży do jej miejscowości towarzyszy mu dziwny człowiek -  Pan B.

Ten typ literatury w moim prywatnym nazewnictwie nosi nazwę "przeintelektualizowany" i jest na jednym z wyższych miejsc w kategorii "ulubione". Z pozoru zbitek wolnych myśli, który tworzy cudowną, dającą do myślenia całość.

W tej książce mi jednak czegoś zabrakło. Być może to nie był odpowiedni czas na jej lekturę. Od początku wszystko wydawało mi się na siłę, tak jakby autor miał pomysł na książkę, ale miał ogromny trud z przelaniem swoich myśli na papier. Przez to cała treść wydawała się ciężka i dla mnie trudna do przebrnięcia. Pomysł był świetny, ale zabrakło mi pewnej lekkości w zabawie słowem.

"Anna i Pan B."
Jakub Zając
Wydawnictwo Wielka Litera

Nieustające napięcie

 

Po rewelacyjnej "Podejrzanej" ( pierwsza część cyklu Dr Gretchen White) z ogromną ciekawością sięgnęłam po "Czego nie widać". Nie zawiodłam się, bo kontynuacja jest jeszcze lepsza.

Trzeba zacząć od tego, że tę serię koniecznie należy czytać w kolejności. Druga część praktycznie przez cały czas nawiązuje do odniesień z pierwszej  i komuś niezaznajomionego z historią Gretchen White byłoby trudno odnaleźć się w akcji.

Gretchen White za namową detektyw Lauren Marconi postanawia ostatecznie rozprawić się ze swoją przeszłością i zbadać, czy to naprawdę ona w wieku ośmiu lat zabiła swoją ciotkę.

To co już na samym początku wychodzi na pierwszy plany to ponowny rewelacyjny duet Gretchen - Marconi. Rzadko kiedy autorom udaje się stworzyć tak realną, niepozbawioną ironii i przytyków relację pomiędzy bohaterami. 

Jednocześnie mam wrażenie, że o tej serii jest zdecydowanie zbyt cicho. Ta część to prawdziwy thrillerowy majstersztyk. Praktycznie każda kolejna strona przynosi nowe zwroty akcji i odkrywa przed czytelnikiem kolejne tajemnice. To prawdziwy emocjonalny rollecoaster i jednocześnie precyzyjna układanka. 

"Czego nie widać"
Brianna Labuskes
Wydawnictwo Luna

Dobra książka musi wzbudzać emocje

 

Czy kiedykolwiek zdarzyło się Wam podczas czytania, że chcieliście rzucić książkę o ścianę? Czy macie takiego bohatera literackiego, który wzbudził w Was taką sympatię, że obojętnie co by się nie działo, stalibyście za nim murem w trakcie czytania?

Rzadko kiedy podczas lektury towarzyszą mi tak skrajne emocje. Początkowa euforia i zainteresowanie, później znudzenie i zawód, by na końcu się zachwycić i chcieć więcej.

Komisarz Laura Wilk prowadzi śledztwo w sprawie seryjnego brutalnego zabójcy nastolatek, co nie wzbudza sympatii u męskiej, przeważającej części komisariatu. Maciej Lesiecki -psycholog, który jak to zwykle bywa z psychologami, nie potrafi przetrawić traum z dzieciństwa.

Bardzo spodobała mi się początkowa część książki. Narracja prowadzona z perspektywy kilku bohaterów, tajemnicze zdarzenia - efekt wow. Później jednak do głosu dochodzi polityka, skorumpowani policjanci i dosyć naiwna sensacja. Opis wydawcy w ogóle nie wspomina o tym aspekcie, a ja po prostu nie lubię gdy w kryminał miesza się polityka. Zazwyczaj omijam takie książki szerokim łukiem. I kiedy już praktycznie skreśliłam książkę, na ostatnich stu stronach znowu powrócił fantastyczny kryminał. Ta lektura to totalna sinusoida, mniej więcej od środka odczucia "nie ma opcji, żebym sięgnęła po ewentualną następną część", po końcowe "czy autor i kiedy napisze napisze kontynuacje" tzw. "can't wait".  

Niezależnie od moich politycznych awersji, autor ma niesamowity talent do kreacji bohaterów, którzy tak zwyczajnie po ludzku wywołują skrajne emocje. Gdyby autor skupił się na samym wątku kryminalnym, książka z pewnością wylądowałaby w mojej rocznej topce. Zdaje sobie jednak sprawę, że to moje subiektywne odczucia i wielu czytelników lubi polityczne kryminały.

"Poszukiwacz zwłok"
Mieczysław Gorzka
Wydawnictwo Czarna Owca

Najgorsza przeczytana w tym roku książka

Niestety to dla mnie najgorsza książka półrocza, a może się okazać, że nawet roku. Cały czas dawałam jej szansę, licząc na rozwinięcie akcji. A dostałam żenujące zakończenie. A zapowiadało się naprawdę świetnie. 

Trzy przyjaciółki Lolo, Nina i Malena spędzają razem Sylwestra. Kiedy jedna z nich Lolo wznosi toast, właśnie znika jej córka Jennifer.

Zaginięcie dziecka/nastolatka zawsze wzbudza we mnie ogrom emocji. W tym przypadku jednak wszystko poszło nie tak. Jennifer jest przedstawiona przez autorkę w taki sposób i tak oceniana przez otoczenie, że aż miałam wrażenie, że wszyscy po cichu myślą "dobrze jej tak". Nie mam zielonego pojęcia, co autorka chciała osiągnąć przez taką kreację. Zresztą żaden z bohaterów nie wzbudza sympatii. Prym wiedzie mąż Niny, który jest tak nieporadny, ciapowaty i niezdecydowany, że aż irytujący. 

W skandynawskim thrillerach niezwykle cenię sobie warstwę obyczajową. Tu jednak wszystko jest  przegadane i nużące. Każda kolejna strona to oczekiwanie, kiedy w końcu coś się wydarzy i nastąpi jakikolwiek zwrot akcji. Gdy już dochodzi do "spektakularnych" akcji, są zbyt oczywiste. Niestety, ale to podręcznikowy przykład, jak nie należy pisać thrillerów.

"Szczęśliwego Nowego Roku"
Malin Stehn
Wydawnictwo Sonia Draga

Świetnie skonstruowany thriller

 

"Sobowtórka" to zdecydowanie jeden z najlepszych thrillerów tego roku.

Leah i Megan to niemal identyczne siostry bliźniaczki. W ich przypadku bliźniacze więzi to mit, siostry od dłuższego czasu nie utrzymują ze sobą kontaktu. Kiedy Megan odkrywa, że jej siostra ma romans z jej mężem, postanawia spotkać się z Leah. W trakcie burzliwego spotkania Megan zabija Leah. Zaczyna się podwójna gra Megan. Nikt nie może odkryć śmierci Leah.

Jestem w ogromnym szoku, bo rzadko kiedy spotyka się tak perfekcyjnie dopracowany thriller, a to w dodatku debiut. Nie ma tu żadnych słabych elementów. Świetnie dopracowani bohaterowie, kolejne intrygi i zdarzenia, niczym puzzle zazębiają się i tworzą logiczną, a jednocześnie zaskakującą całość. Bardzo podobała mi się narracja, prowadzona z perspektywy kilku bohaterów. Każdy z nich jest na swój sposób cwany, kombinuje. Koniecznie musicie sprawdzić, kto tak naprawdę "przerobił" wszystkich niemal w białych rękawiczkach.

"Sobowtórka"
Sarah Bonner
Wydawnictwo Muza S.A.

Najlepsza część cyklu

 

Pani Ani kibicuje od samego początku i z niecierpliwością wyczekuje kolejnych tomów cyklu "Siedem grzechów głównych". Parę razy udało nam się nawet krótko wirtualnie porozmawiać. Gdy w trakcie jednej z naszych rozmów autorka zdradziła mi, że ciemne chmury gromadzą się nad moim ulubionym bohaterem prokuratorem Hejdą, nie spodziewałam się aż takiego trzęsienia ziemi.

Bezwzględny morderca, który zabija włamywaczy na terenie całej Polski. Mariusz i Monika włamują się do jednorodzinnego domu położonego nieopodal Częstochowy. Dom miał być pusty, ale podczas akcji okazuje się, że jest w nim nastoletnie rodzeństwo. Na ich oczach morderca zabija Mariusza, Monice udaje się uciec. 

Zdecydowanie to najlepsza część cyklu. Po lekko niedopracowanej w mojej ocenie "Pustelni mordercy" miałam pewne obawy co do kolejnej części. Cała historia jest jednak spójna i dynamiczna. Dodatkowym plusem jest poruszenie tematyki zaburzeń ze spektrum autyzmu jednego ze świadków zbrodni. 

Dla mnie jako wielkiej fanki prokuratora najistotniejsze były jego dalsze losy. Kiedy już myślałam, że wychodzi na prostą...no cóż musicie sprawdzić sami. 

"Zamknięty świat. Chciwość"
Anna Krystaszek
Wydawnictwo Muza S.A.

Bezkres

Mam duży problem z odbiorem i oceną tej książki. Rozumiem cel skonstruowania bohatera w taki sposób, ale sama jestem prawnikiem i szczerze mam już dość takiego przedstawienia mojego zawodu w polskiej literaturze. Niemal w każdej książce, oczywiście tutaj też, prawnik to bezczelny wywyższający się dupek, mający się za boga i gardzący wszystkimi i wszystkim. Ale zacznijmy od początku...

Ta książka to historia upadku znanego prawnika i telewizyjnego celebryty - Maksymiliana. Można wręcz powiedzieć, że autor  się nad nim pastwi, kreując coraz to nowe negatywne zdarzenia na każdym polu jego życia.  Z jednej strony to wszystko brzmi aż nieprawdopodobnie, z drugiej strony tworzy całkiem zgrabną historię. Z każdą kolejną stroną na ustach ciśnie się pytanie niemal z arkusza maturalnego: "Czy Maksymilian to bohater tragiczny?" Odsuwając od siebie animozje związane z bardzo jednostronnym wykreowaniem zawodu prawnika, to naprawdę dobry rys psychologiczny bohatera.

Ta historia ma potencjał, jednak wiele zabrakło do najwyższej oceny. Przede wszystkim ta  książka jest zdecydowanie za krótka, potraktowałabym ją bardziej jako szkic/ plan do bardziej rozbudowanej pozycji.

"Bezkres"

Kuba Fiderkiewicz

Wydawnictwo Arkana